Och et Rentnerlevve kennt dat Wöödche 'Glöck'

Wat mäht mer ov womet bedeit mer sich, wa'mer op eimol Rentner woode es? Dat es die Frog, die luuter mih aal Lück ömdriev. Woröm luuter mih? Natörlich, weil de Gruftiehääde en Germany größer un größer weede. Die Frog mäht besonders de Kääls ze schaffe, die zo Hus nix mih ze dun han. Un och nix ze sage, weil der  Huushaldsvörstand ne Memmestipper dräg. Drunger sin och die Mannslück, die su jet vun schärp drop wore, pensioneet ze wääde, dat mer hätt meine künne, mer dät se bei der Arbeid foltere. Fröher gov et för se kei größer Unglöck wie för die Flüh, die se krähte, och jet ze dun. Ald met fuffzig hatte se sich ennerlich zor – wie se meinte – verdeente Rauh gesatz un met aachunfuffzig et Paradies op der Ääd, wo et nor Orlaub un Sonnesching gitt, betrodde. Ävver et duurte nit lang, do vermesste se ehr Kollege un die Arbeid. Sugar der Chef, dä se fröher nit usstonn kunnte, soche se op eimol en enem rusa Leech.
                                                            Su ging et och dem Kellersohns Neres. Hä hatt beim Ford en Kölle geschaff. Nu soß hä dagen dagus – der Kaffeepott en der ein, de Zarett en der ander Hand – miestens beim Züff, singer Frau, en der Köch ov leef wie e Hüngche hinger ehr her un heeldt se vun der Arbeid  av. Beinoh keine Schredd kunnt se allein dun. Hatt se sich fröher ald ens beklag, dat se – selde genog – im nor vör sing Fott söch, fohlt se sich nu vun im tirek tribbeleet.      
            Schleeßlich platzte ehr der Krage. „Neres, ich hald dat nit mih us met der, ovschüns ich dich gään han. Luuter steihs de mer op de Zihe un geihs mer met dinge Machospröch op der Wecker. Dun deis de nix. Ävver schwaade, dat de Fleege vun de Wäng falle, dat kanns de. Sök der doch en Beschäftigung. Do gehürs doch noch nit bei et aale Ieser, kanns god laufe un sinn. Nor god hüre kanns de schlääch. Winnigstens, wann ich der jet sage. Sammel Breefmarke, kauf der en Ieserbahn ov gangk mingetwäge noh der Weetschaff op der Eck.“
        Drop wor der Neres jet engeschnapp, hatt ävver glich ene gode Kall parat: „Allein? Do han ich kein Loss dran. Ich kenne doch hee en unsem Veedel kaum eine. Kanns de nit metgonn? Allein föhle ich mich do verlore, grad esu, wie e russisch Ei en der Wüste Gobi.“
                                                   Se disputeete noch en Zigg lang un kome schleeßlich üvverein, an einem Dag en der Woch en de City ze fahre un do jet zosamme zo ungernemme. „Ne  Aanfang es gemaht“, daach et Züff un maht drei Krütze. „Winnigstens bruche mer keine Sieleklempner, för widder en de Reih ze kumme. Villleich trick der Neres, wann e die Kurv kräge hät, och ohne mich los.“
                 Am nöchste Mondag wor et dann esu wigg. Se mahte sich op de Söck, för noh Kölle ze fahre. Un ungeloge! Dä Usflog woodt ene Erfolg. Se hatte beids Spass. Et Züff kunnt sugar en halv Stund allein shoppe gonn, alldiewiel der Neres unger dä Platane an der Antoniterkirch e Kölsch drunk un de Fraulück beim Flaneere zosoch.
                  Noh e paar Stündcher mahte se sich zofridde un god gelaunt de Scheldergass erav, Richtung Heumaat, op der Heimwäg. Do soche se, wie ne Poliziss grad dobei wor, nevven däm Auto, wat em Halteverbodd stundt, ene Strofzeddel ze schrieve. Tirek schrömte der Neres op dä Grönrock aan un meinte: „Godd zom Groß, leeven Herr Kommissar! Ich mööch nit stüüre. Gewess nit. Ävver saht, künnt ehr nit ens en Aug zodröcke un en Ausnahm maache? För ne ärme Rentner. Mer sin doch hee en Kölle. Ming Züff un ich wore nor fünf Minutte fott. Un keine Deut mih.“
             Dä Staatsdeener loote noch nit ens vun singem Strofzeddel op, sondern blevv stomm un am Schrieve. Der Neres dät im ene Augebleck zosinn. Dann saht hä: „Ich well jo nix Schäächtes üvver üch sage. Wirklich un verhaftig nit. Ävver wesst ehr, wat ehr nit sid? Ehr sid keine Kölsche.“ Der Neres maht en Puus. Dann laht hä noh: „Un wesst ehr, wat ehr sid?“ Puus. „En groß Aaschloch.“
    Dismol loote dä Gröne koot op. Schingks wor hä doch e bessche ungehalde, ävver widder saht hä nix. Villmih ging hä nu öm dä Schlette eröm, ungersökte de Reife un fing aan, ne neue Strofzeddel ze schrieve.
                   Drop hät in et Züff „Ääzezäller“ un „Mömmeskäuer““ tituleet. Schings maht im dat winniger wie „Aaschloch“ us. Hä blevv ganz räuhig. Ohne jet ze sage, maht hä der zweite Strofzeddel fäädig, schovv in unger der Schievewischer un versökte sich an nem drette Zeddel.
      Et vergingke su an de zehn Minutte, en denne se im noch e paar fründliche Wööd op sing grön Scholdere lahte. För e Beispill „Ärmelücksgeseech, Fuulenzer, Knuuzenbüggel,
Booretrampel. Alsu alles em Große un Ganze harmlos un kein wölle Wööd. Wievill Strofzeddel dä Höder vun Rääch un Odenung noch geschrevve hät, kunnt der Neres hingerher nit mih sage. Et wor im eigentlich och egal. Dann se wore jo mem Bus gekumme un fuhre no mem Bus noh Hus. Wie se gemödlich en däm Vehikel soße, saht der Neres zom Züff: „Do sühs de et widder. Wa'mer sich selver keine Spass mäht, wä brängk einem dann Freud en et Rentnerlevve?“ „Do häs de wall Rääch. Ich hätt nit gedaach, dat ne Usflog met dir su schön sin kann“, saht drop et Züff zofridde.

Aanmerkunge

Womet bedeit mer sich?   

Womit beschäftigt man sich? 

luuter     

immer

Gruftiehääde       

Mengen alter Leute  

Memmestipper

Büstenhalter

im nor vör sing Fott söch

ihn nur von hinten säh  

Ieser

Eisen

Sieleklempner

Psychiater

loote

schaute

koot

kurz

Ääzezäller

Geizhals

Mömmeskäuer

Geizkragen

wölle Wööd

Schimpfworte

wall

wohl